Saturday, August 24, 2013

താജ്മഹല്‍













അകതാരില്‍ നിന്നൂര്‍ന്നു വരുന്നൊരു 
ഉദാത്തമായ വികാരമല്ലോ സ്‌നേഹം ...
സത്യത്തിന്‍ സസ്യലതാദികള്‍ തഴുകിയ 
നിസ്‌തുല സത്യമല്ലയോ പ്രണയം ...

അനശ്വര പ്രേമത്തിന്‍ അമൂര്‍ത്ത സൌധമേ 
താജ്‌മഹലെന്ന സ്‌മൃതി കുടീരമേ ...
സത്യമാം പ്രേമത്തിന്‍ നിത്യസൌന്ദരൃമേ 
വ്യത്യസ്‌തമായൊരു അത്ഭുതമല്ലയോ ...

പ്രാണ പ്രിയതമതന്‍ മധുരസ്‌മരണകള്‍ 
ശാശ്വതമായി എന്നെന്നുമോര്‍ക്കുവാന്‍ ... 
ഷാജഹാന്‍ കെട്ടിപൊക്കിയ സൌധമേ
താജ്‌മഹലെന്ന വിശ്വവിഖ്യാതമേ 

കറയറ്റഭംഗിതന്‍ കരവിരുതിനാല്‍ 
നിന്‍ ഹിത സാക്ഷാത്‌കാരത്തിനായ്‌ ...
കൈമെയ്യ് മറന്നു സൃഷ്‌ട്ടിച്ച ശില്‌പിയെ 
കരമതു ഛേദിച്ച ക്രൂരനല്ലേയോ നീ ...

ശില്‌പിയെക്കാളേറെ ശില്‍പ്പത്തെ സ്‌നേഹമോ
കവിയെക്കാളേറെ കവിതയെ പ്രേമമോ ...
സൃഷ്‌ടിനടത്തുവാന്‍ ശില്‌പി വേണ്ടന്നാണോ?
തൂലിക താനേ നിരങ്ങിയാലതു കവിതയായോ?

കലയെന്ന വാക്കിനര്‍ത്ഥമറിയുമോ ..??
എന്തിലും ,ഏതിലും ,എവിടെയും കലയുണ്‍ട്‌ ...
വികാര, വിചാര, സ്വപ്നാനുഭൂതികളുടെ  
ആവിഷ്ക്കാരമല്ലോ കലയും കലാകാരനും..!!