മഞ്ഞിന് പാളികളെ വകഞ്ഞു മാറ്റി ...
അരുണ കിരണങ്ങള് പുഞ്ചിരി തൂകി ...
പുല് നാമ്പുകളെ ആസ്ലേഷിച്ചിരിക്കുന്ന
മഞ്ഞു തുള്ളികള്ക്കും
പൂമ്പൊടി ഏറ്റു കിടക്കുന്ന തുഷാര-
മണികള്ക്കും ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ ...
എന്നില് കൂട്ടി വെച്ച ഇഷ്ടങ്ങള് മറക്കാതെ
പങ്കിടാന് നീ ഇല്ലാതെ എത്ര അകന്നു നിന്നാലും ...
അകലെയുള്ള നിമിഷങ്ങളില്
നീ എന്റെ കണ്ണുകള് കാണുന്നില്ലങ്കിലും,
പ്രണയമേ നീയെന് ജീവനല്ലേ...!!!
കരയാതെ കരയുമ്പോഴും നീ മാത്രമെന് മനസ്സില് ...
ജീവിത യാത്രയില് അകലെയുള്ള കൂട്ടില് നീയിരുന്നു
കാലമെന്നില് മാറി മറയുമ്പോള് ഞാന് കണ്ട സ്വപ്നങ്ങള്
എന്നില് വിരിഞ്ഞ ചിന്തകള് , നിന്നിലൂടെയല്ലാതെ ഓര്മ്മകള്
കടന്നു പോകുന്നില്ല ഒരിക്കലും ...
ചെടിയില് ഒരു പൂ വിരിയുന്നതും
ഒരു പുലരി എന്നില് പിറക്കുന്നതും
ഒരു മഴ പെയ്യുന്നതും , കാറ്റു വീശുന്നതും
നിന് ഓര്മ്മകള്ക്കു മാത്രമായി
നീ പറഞ്ഞ കഥകളും ,എന് കാതില് മൂളിയ പാട്ടുകളും
എന്നിലെ വിഷാദം മാറ്റിയ നിന് വാക്കുകള്ക്കും .....
എന് ചുണ്ടില് വിരിയുന്ന പുഞ്ചിരിയില്
കനവുകള് മയങ്ങുന്നു ... നീയില്ലാത്ത ദിനങ്ങളില്
ഒരു രാവില് നിനച്ചിരിക്കാതെ വന്ന സ്വപ്നമായിരുന്നോ നീ
എന്നകതാരില് മുള പൊട്ടിയ മോഹമായിരുന്നോ നീ
എപ്പോഴാണ് എന് മനസ്സില് അരിമുല്ല പൂവായ്
നീ നറുമണം തൂകിയത് .....അറിയില്ലാ ...???
പക്ഷേ ഇന്നു ഞാന് ഏകയാണ് ,നിന്നോര്മ്മകളുടെ
മാറാപ്പും പേറി ഇന്നീ രാവിന്റെ മടിയില് തല ചായ്ച്ചുറങ്ങുന്ന
എന്റെ നഷ്ട സ്വപനങ്ങള്ക്ക് കൂട്ടിരിക്കാന് വിധിക്കപ്പെട്ട
ഒരു ഏകാന്ത പഥികയാണ് ഞാന് ...
നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്മ്മകള്
എനിക്കു മധുരിക്കുന്ന ഓര്മ്മകളാണ്.
ആ ഓര്മ്മകളാണ് എന്നെ ജീവിക്കുവാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്.
ഓര്മ്മകള്ക്ക് മധുരമാണെങ്കിലും
ജീവിതത്തിനു കണ്ണുനീരിന്റെ കയ്പ്പാണ്.
നിന്റെ മധുരിക്കുന്ന ഓര്മ്മകളുടെ
നോവുന്ന കണ്ണുനീരിന്റെ കയ്പ്പ്
ഒഴുകിത്തീര്ന്ന കണ്ണുനീരും ഒഴിഞ്ഞ മനസ്സുമായി
ഞാന് കാത്തിരിക്കുകയാണ്....
മുറിവേറ്റ ഹ്രദയത്തിന്റെ നൊമ്പരം മായ്ക്കുവാന്
ഒരു നുള്ളു സ്നേഹവുമായ് അണയില്ലെ നീ.
മായ്ക്കുവാന് കഴിയില്ലൊരു മരണത്തിനും
മനസ്സിലെ ഓര്മ്മകള്.....നിന്റെ ഓര്മ്മകള്....
പടിവാതിലൊളം ഞാന് കാത്തിരിക്കാം ഒരു വേള
നീയിങ്ങു വന്നുവെങ്കില് ഒരു നൂറു ജന്മം ഞാന് കാത്തിരിക്കാം
ഇനിയുമെന് സ്നേഹം നീ കാണുമെങ്കില്.
മൌനത്തിന്റെ നേര്ത്ത ജാലകത്തിനപ്പുറം
നിന്നു ഞാന് പറയാതെ പറഞ്ഞത്
നിന്നോടുള്ള എന്റെ പ്രണയത്തെ പറ്റിയായിരുന്നു
സ്വപ്നങ്ങളില് നിന്നു സ്വപ്നങ്ങളിലേക്ക്
പറക്കുന്നതിനിടെ നീ അറിയാതെ പോയതും
കാണാതെ പോയതും അതായിരുന്നു...
എങ്കിലും ഞാനിപ്പോഴും കാത്തിരിക്കുന്ന
നീ അതറിയുന്ന നിമിഷത്തിനായി
കൊരുത്തുവച്ചിരുന്നു ഒരു പാടു സ്വപ്നങ്ങള്
മാലകള് പോലെ എന്നും മനസ്സിലുണ്ട്
ആ മാലകളിലെന്റെ സ്വപ്നങ്ങള് ഞാനൊളിപ്പിച്ചുവച്ചു.
ഞാനൊളിപ്പിച്ച എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള് കൊണ്ടു
ഒരുപാടു കവിതകള് ഞാനെഴുതിവച്ചു.
അവയെല്ലാം അറിയാതെ, കേള്ക്കാതെ നീ നടന്നു പൊയപ്പോള്
പിടഞ്ഞത് മനസ്സും , നശിച്ചത് എന്നിലെ സ്വപ്നങ്ങളുമായിരുന്നു.
ഇനിയൊരളെ സ്നെഹിക്കാന് ഈ ജന്മത്തിലില് ഞാനില്ല.
നിന്റെ ഓര്മ്മകളുമായി ഞാനുണ്ടാകും.
നിന്റെ അരികില് അടുത്ത ജന്മത്തിനു കാതൊര്ത്ത്.
ഈ ജന്മത്തിലിത്ര മാത്രം....