അകലെ കാണുന്ന പ്രതീക്ഷയുടെ
നാളം ലകഷ്യമാക്കി നടന്നു കൊണ്ടേ
ഇരിക്കുന്നവരാണ് മനുഷ്യര്,
ഓരോ പുലരിയും ആ യാത്രയുടെ ആരംഭവും,
ഓരോ രാത്രിയും ആ യാത്രയുടെ വിശ്രമവും ആണ്.
അന്തമില്ല , ജ്ഞാനമില്ല, യാത്രയില് നമ്മള്
അറിയുന്നില്ല , അറിയിക്കുന്നതുമില്ല,
പറയുന്നില്ല, കേള്ക്കുന്നില്ല
കാണുന്നില്ല, കണ്ടാലും മിണ്ടില്ലാ-
മനുഷ്യ കോമരങ്ങള് മാത്രം...
കാലമാംഗെതിയില് പായാന് ശ്രമിച്ചു
ഇപ്പോള് തുഴയാന് ആളില്ലാ , തോണിയില്ല ,
തുഴയാന് വെള്ളവുമില്ല ....!!
തുഴയറിയാതെ , കരയറിയാതെ
ഇനി എങ്ങോട്ട് എന്ന ചിന്ത നമ്മില് നിറഞ്ഞാല്
നമ്മളെയും കെട്ടിയിടും ഒരു നാള്
മരണമെന്ന ചങ്ങലകൊണ്ട്...
ജെനിച്ചതെന്തിനെന്നോ , മരിക്കുന്നതെപ്പോളെന്നോഅറിയാതെ ജീവിക്കാന് പാട് പെടുന്ന മനുഷ്യര്
എന്തിനീ ലോകം വെട്ടിപിടിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു ??
ഈ ജന്മം ആറടി മണ്ണില് തീര്ന്നു വെറും മണ്ണായി...
മനുഷ്യാ നീ മരിക്കാനായി മാത്രം ജെനിച്ചവന്.
നിഴലു പോലെ മരണവും ഓരോ ജീവന്റെകൂടെയുണ്ട്
മരണമാണ് ജന്മത്തിന്റെ അവസാന ലകഷ്യം ........