Monday, March 25, 2013

അഭിരാമി





















കാലം മറന്നു പെയ്തമഴ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍
കടലിലേക്ക്‌ തുറക്കുന്ന ജാലകങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം
മറയുന്ന സൂര്യന്‍റെചുവന്ന മുഖം കണ്ടു 
ആകെ ചുവന്ന മധു പാത്രം... 

ദൂരെയ്ക്കു പറന്നുപോയ പക്ഷിക്കൂട്ടത്തിനോപ്പം
എല്ലാഓര്‍മ്മകളും മറന്നകന്നെന്നു കരുതി
അവസ്സാനതുള്ളികളില്‍ ബാക്കിയായത്
ന്‍റെ കണ്ണു നീര്‍ മാത്രമായിരുന്നു ...

ആടിത്തിമിര്‍ത്തനൃത്ത ചുവടുകളില്‍
ഒരുമിച്ചു നടന്ന പാതകള്‍ മറഞ്ഞെന്നു തോന്നി
താളം നിലച്ചപ്പോള്‍ നര്‍ത്തകര്‍ പിരിഞ്ഞപ്പോള്‍
മനസ്സു നിന്‍റെ ചുവടുകള്‍ പോയ 
വഴികളില്‍തനിച്ചു നടന്നു ....

നിറങ്ങളില്‍ മുങ്ങി അമരുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍
വിടര്‍ന്ന ചിത്രങ്ങളായി പടര്‍ന്നു
ഓര്‍മ്മകള്‍ നിറയുന്ന പഴയ വീഥികളില്‍ നിന്നും
ഏതോ ദൂരങ്ങളിലേക്ക് കുതിച്ചു പായുമ്പോള്‍
കാറ്റിനും മുന്നേ വ്യക്തമല്ലാത്ത ലക്ഷൃങ്ങളില്‍  
നീ മാത്രം തെളിഞ്ഞു  മറക്കാനെന്തെളുപ്പം 
ഒരു വശം മാത്രം ബാക്കിയായ നാണയത്തുട്ടു പോലെ
ഞാന്‍ ഓര്‍മകളില്‍ നിന്നും മറന്നു അകന്നിരിക്കുന്നു
ന്‍റെ  മനസ്സിലിപ്പോള്‍  ഒരു കാലൊച്ച മാത്രമേയൊള്ളൂ അകന്നുപോകുന്ന കാലൊച്ച പതുക്കെ നടന്നുമറയുന്ന 
ഓര്‍മ്മകളില്‍ മനസ്സ് മുറിഞ്ഞു ഒഴുകുന്നു
രക്തബന്ധങ്ങളുടെ വിലയറിഞ്ഞു സഹനത്തിനു സാക്ഷിയായി 
ഈ വെയിലില്‍  നീ എന്നെ തനിച്ചാക്കിയോ...??
അസ്വസ്ഥമാകുന്നു വീണ്ടും ഈ ഹൃദയം
തനിച്ചാവുകയാണ് ഞാന്‍  ...എവിടെയാണ് നീ...??
ഇല്ല.. എനിക്കറിയാം ...ഇനിയാരും വരാനില്ല...

2 comments:

  1. അഭിരാമമീ കാവ്യം..

    ഹൃദയത്തിൽ നിന്നുള്ള വരികൾ

    ശുഭാശംസകൾ....

    ReplyDelete