മഞ്ഞിന് പാളികളെ വകഞ്ഞു മാറ്റി ...
അരുണ കിരണങ്ങള് പുഞ്ചിരി തൂകി ...
പുല് നാമ്പുകളെ ആസ്ലേഷിച്ചിരിക്കുന്ന
മഞ്ഞു തുള്ളികള്ക്കും
പൂമ്പൊടി ഏറ്റു കിടക്കുന്ന തുഷാര-
മണികള്ക്കും ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ ...
എന്നില് കൂട്ടി വെച്ച ഇഷ്ടങ്ങള് മറക്കാതെ
പങ്കിടാന് നീ ഇല്ലാതെ എത്ര അകന്നു നിന്നാലും ...
അകലെയുള്ള നിമിഷങ്ങളില്
നീ എന്റെ കണ്ണുകള് കാണുന്നില്ലങ്കിലും,
പ്രണയമേ നീയെന് ജീവനല്ലേ...!!!
കരയാതെ കരയുമ്പോഴും നീ മാത്രമെന് മനസ്സില് ...
ജീവിത യാത്രയില് അകലെയുള്ള കൂട്ടില് നീയിരുന്നു
കാലമെന്നില് മാറി മറയുമ്പോള് ഞാന് കണ്ട സ്വപ്നങ്ങള്
എന്നില് വിരിഞ്ഞ ചിന്തകള് , നിന്നിലൂടെയല്ലാതെ ഓര്മ്മകള്
കടന്നു പോകുന്നില്ല ഒരിക്കലും ...
ചെടിയില് ഒരു പൂ വിരിയുന്നതും
ഒരു പുലരി എന്നില് പിറക്കുന്നതും
ഒരു മഴ പെയ്യുന്നതും , കാറ്റു വീശുന്നതും
നിന് ഓര്മ്മകള്ക്കു മാത്രമായി
നീ പറഞ്ഞ കഥകളും ,എന് കാതില് മൂളിയ പാട്ടുകളും
എന്നിലെ വിഷാദം മാറ്റിയ നിന് വാക്കുകള്ക്കും .....
എന് ചുണ്ടില് വിരിയുന്ന പുഞ്ചിരിയില്
കനവുകള് മയങ്ങുന്നു ... നീയില്ലാത്ത ദിനങ്ങളില്
ഒരു രാവില് നിനച്ചിരിക്കാതെ വന്ന സ്വപ്നമായിരുന്നോ നീ
എന്നകതാരില് മുള പൊട്ടിയ മോഹമായിരുന്നോ നീ
എപ്പോഴാണ് എന് മനസ്സില് അരിമുല്ല പൂവായ്
നീ നറുമണം തൂകിയത് .....അറിയില്ലാ ...???
പക്ഷേ ഇന്നു ഞാന് ഏകയാണ് ,നിന്നോര്മ്മകളുടെ
മാറാപ്പും പേറി ഇന്നീ രാവിന്റെ മടിയില് തല ചായ്ച്ചുറങ്ങുന്ന
എന്റെ നഷ്ട സ്വപനങ്ങള്ക്ക് കൂട്ടിരിക്കാന് വിധിക്കപ്പെട്ട
ഒരു ഏകാന്ത പഥികയാണ് ഞാന് ...
പ്രണയത്തിന് ആശംസകള്
ReplyDeleteകൊള്ളാം കവിത
ReplyDeleteഏകാന്തത സുഖമാണല്ലോ
ReplyDeleteനഷ്ടസ്വപ്നങ്ങൾ തൻ ദുഃഖസിംഹാസനം...
ReplyDeleteനന്നായി എഴുതി
ശുഭാശംസകൾ...