Saturday, December 22, 2012

വേപഥു



















എന്നെത്തിരഞ്ഞിടായ്കെന്നു  കേണിടുമീ 
വാക്കിന്നരങ്ങളേ ...ഒന്നറിഞ്ഞിടുക 
നിന്‍റെ മൌനത്തിന്‍ വിശുദ്ധിയിലെന്‍റെയീ 
നൊമ്പരം കൂടി ശപിചെറിഞ്ഞീടുക 
വസന്തമില്ലാ വരള്‍ച്ചകള്‍ മാത്രമാം 
എന്നിന്‍റെ ചെപ്പിലനേകം  ചുഴലികള്‍ 
ചുറ്റിപ്പിണയുമിരമ്പനങ്ങള്‍ മാത്രമാം 
എന്നോ കിളിയൊഴിഞ്ഞു ഏകാന്ത ശൂന്യമായ് ...
തെക്കോട്ട് നോക്കിയിരിക്കുന്ന പഞ്ജരം 
വാക്കിന്‍റെ നെഞ്ചിലുമൂറും 
ചുവപ്പിലാളുന്ന ശാന്തത ...
നീയറിഞ്ഞിടുമോ ...!!എന്‍റെ ഏകാന്തത 

നിന്‍റെ മൌനത്തിനു കൂട്ടാവതെങ്ങനെ ...??
എന്നില്‍ തിളക്കും കനലാണു  നീയെങ്കില്‍ 
നിന്‍റെ കണ്ണുനീര്‍ ഞാനുണക്കുവതെങ്ങനെ ...??
എന്നെത്തിരഞ്ഞിടായ്കെന്നു  കേണിടുമീ
അരുള്‍വിളിയെന്‍റെതു  മാത്രമായ് നീയറിഞ്ഞിടുക 
നീന്‍റെ മോഹത്തിന്‍ അതിര്‍വരമ്പാകുവാന്‍ 
എന്നേ  അനശ്വരയാക്കാതിരിക്കുക.....

മഴ മേഘമേ...

















പെയ്തു  പെയ്തിറങ്ങവേ മഴ മേഘമേ ...
നിയില്ലതെയായ് ..
മണ്ണിതിന്‍ കുറേ വെള്ള -
ത്തുള്ളിയായ്ടുങ്ങിപ്പോയ് ..
ആര്‍ദ്ര യായപ്പോള്‍  മഞ്ഞു കട്ടയോ ..
കണമാട്ടില്‍ മണ്ണിതിന്‍ കുളിര്‍മ്മതന്‍ ..
വെള്ളമായ് ഒഴുകി നീ ...

വെന്തു വെന്തെരിഞ്ഞപ്പോള്‍ ..
മര്‍ത്യ ദേഹമേ !! നിയും ..
മണ്ണിതിന്‍ കുറേ ..ചാരപ്പോടിയായ് ..
അടങ്ങിപ്പോയ് ...

നിരാശ ബാധിച്ചപ്പോള്‍ ..
കരളില്‍ തിരിയിട്ട മോഹമേ !!!!!
ഇനിയും   കാണാനില്ലാത്ത 
താമസ്സായി ഞാനും എന്‍  മഴമേഘമേ ... 
ഓര്‍മ്മകള്‍ ചിതറുന്ന ഉച്ച വെയിലിലേക്ക്‌ 
പടിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ കരുതലിന്‍റെ 
തണല്‍ എന്നില്‍ നിന്നും കൈവിടുന്നു....