Tuesday, December 18, 2012

മഴ പോലെ ഒരു പ്രണയം



























വേനല്‍  കുടിച്ചു വറ്റിച്ച പുഴ....
ഞാന്‍  വൃഥാനിന്‍റെ  കടലാസ്സു 
വഞ്ചി കളുടെ കാവല്‍ക്കാരി ആവുന്നു 
കൊടും കാറ്റിന്‍റെ  ശീലുകള്‍ നമ്മുക്കിടയിലെ 
ചൂടു മണല്‍ക്കുന്നില്‍ ജീവിതം വരയ്ക്കുന്നു 
നിലച്ചു പോയ ഓളത്തിനും പ്രണയത്തിനും
ഇടയിലെ കവിത വളപ്പൊട്ടുകള്‍ പോലെ ...

ഓട്ടിന്‍ പുറത്തു വന്നുവീണു ചിന്നിച്ചിതറുന്ന പുതുമഴ. 
ജാലകത്തിനപ്പുറം മഴ പെയ്യുമ്പോള്‍ അറിയുന്നു,.....
മഴ എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലേക്കു തന്നെയാണു പെയ്യുന്നതെന്നു...
കാലം ആത്മാവില്‍ വീഴ്ത്തിയ മുറിവുകളിള്‍  
അമര്‍ത്തിയ നിര്‍മ്മലമായ നിന്‍റെ 
കൈപ്പടമാണെനിക്കു പ്രണയം ...

എന്‍റമുറിവുകളുടെ വേദന ചോദിച്ചു വാങ്ങി 
നിറകണ്ണുകളോടെ നീ വിടര്‍ത്തിയ
പുഞ്ചിരിയാണെനിക്കു  പ്രണയം 
ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ ജീവിതത്തിന്‍റെഊഷരഭൂമിയില്‍   
വന്യമായ ഉഷ്ണക്കാറ്റ് വിഴുങ്ങാതെ
എന്നിലെത്തിയ നിന്‍റവാക്കുകളാണെനിക്കു  പ്രണയം......
ഇതു എന്‍റെപ്രണയം നീ പൂവും ഞാന്‍ മഞ്ഞുതുള്ളിയും ...
നിന്നെ സ്നേഹിച്ചതുപോലെ ഇതുവരെ
ഞാന്‍ആരെയും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു..
ഇനി ആരെയെങ്കിലും അങ്ങിനെ 
സ്നേഹിക്കാനുള്ള ധൈര്യവും ഇല്ല....
നിന്നോടു  എനിക്കു  എന്നും നന്ദിയുണ്ട്..
ഞാന്‍ പഠിക്കാന്‍മറന്നുപോയ 
ഒരു പാഠം എനിക്കു  പഠിപ്പിച്ചു തന്നതിനു ...




















"""വേദനിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി ആരെയും സ്നേഹിക്കരുതു
സ്നേഹിക്കാന്‍വേണ്ടി ആരെയും വേദനിപ്പിക്കുകയും അരുതു, 
മറിച്ചു  മനസ്സു അറിയുന്നതു ആയിരക്കണം സ്നേഹം """""


2 comments:

  1. പ്രണയ മഴ....

    നല്ലത് സംഭവിക്കട്ടെ......

    ശുഭാശംസകൾ........

    ReplyDelete
  2. നന്നായിട്ടുണ്ട്

    ReplyDelete